---------
Düşün bir..
Kendini koy atesin ortasina ve de yan yan yan...
---------
Yakamayan bir ateşin varlığı güzel aslinda. Hem atese elini uzatmanin verdigi heyecanli keyfi hissederdi insan, hem de "atese dokunuyorum" demenin özgüvenini yasardi.
Ama böyle sudan ateslerin keyfiyetinde yanan mumlar olmuyor elbetteki. Dünyada yaşıyorsa insan, bu dünyanin kurallarına uymaktan başka çaresi de kalmıyor. Bütün adaletsiz seçimlere, bütün karşı konulmaza gerçeklere karşı kafasını dik tutabilmeli insan. Hele yanında da varsa ateşlerin yarasını saracak su'yu; bu yolda önünü bile açar.
Gülümsemenin suyundayım ben. Yüzündeki kıvrımlara yerleşen nehirde. Bu ateş için öyle hain ki.. Güneşi bile parçalayacak kadar güçlü gözyaşları. Sanki zaman geçmeden karanlık bir nehri besleyecek gibi. Güçlü..
Sen karanlık nehirlerini beslerken ben kurtarabileceğim kadar yakında olacağım, dayanamadığım için uzakta olmaya. İsminden sonrasına koyduğum virgüllerdir benim yollarımın işaretleri. Sen yeter ki alevin ruhunda doğmasına izin ver... ve unutma, şafak her zaman yerine geçer karanlığın..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Dökülünüz dilediginizce.