Son iyilik

Hep bir seyi eksik yaptığını düşünüyorsun,
Hep keşke böyle yapmasaydım diyorsun,
Hep keşke biraz daha "çok" olsaydı diyorsun,
Hep "daha alacaklarım vardı" diyorsun,
.
.
.
.
Hep "daha görecekleri vardı" diyorsun.......


Aklındakiler bitmiyor.
.....kuruyorsun, kuruyorsun, kuruyorsun...
çaresizliğin büyüklüğü tarif edilemeyecek boyutlarda iken,
sen doğrular çıkartmaya çalışıyorsun.
Çabaların ellerinden kayıp gidiyor..
Kayıp giden, hayatının belki en büyük çabasını arkasında bıraktığını belki hiç bilmiyor..
Toprakla gelen, toprağın anaç bereketine dönüyor.
Hayat yine seçimlerindeki kusursuz adaletsizliğini sergiliyor..

Ve sen bu toprağın doğurduklarını, hiç olmadığı kadar çok seviyorsun artık...

.....sanki canından doğan bir parça gibi.

ölümün son iyiliği, bir daha ölümün olmamasıdır..

nietzsche